کیش مرده پرستی

فکر زدودنت اینک فسانه است

این تار و پود تو در دل نشانه است

اینک هجای محکم عشقی میان غم

در های و هوی ممتد این تن ٬ روانه است

وین شاخه های خشک و تکیده پس از بهار

مجروح رویش برگ از جوانه است

من ساده ساده شکستم ولی چه سخت

ریشه زدم  ٬ که تبر با زمانه است

باید دوید و دل از آسمان گرفت

کاین کیش مرده پرستی بهانه است

هر موج سرکش دریای لاجورد

مرگش به ساحل امن و کناره است

باید به پای تو تن ها به باد داد

تنها تویی که دمت جاودانه است