تبریک

به شایان

                به خاطر ظرافت کلامش

                در روز جشن وصالش

روزی که سرو

                      و

                           رود مقدس کنار هم

آزاد می شوند ز حسی به نام من

پیوند می خورند به مجرای سرنوشت

پرواز می کنند چو عنقا به یک بهشت

روزی که آشیانه سبب ساز بودن است

محصول هر ترانه ی 

                            یک دل 

                                       سرودن است

روزی که مست مست و

                                  خراب از شعف شوی

از دخمه جدایی و ماتم به در شوی

روزی که او سفیر نجات تو

                                  هم آیتی ز همه نغمه های تو

آید ز مدح زمین عاری ات کند

                                 سرشار مهر ز غم خالی ات کند

آن روز روز میلاد و زادن است

         روز تولد روح دو باطن است

فرخنده باد سرا و صفایتان

          آکنده باد ز عطرش وفایتان !