viva la anime!

آقا (خانم!) ما بدجوری نستالژی گرفتیم. از صبح تا حالا مشغول جستجو در باره انیمیشنهای کلاسیک زمان بچگی بودم و گیج گیجم. کلی تیتراژ آغازین از این کارتونها گرفتم که باعث شد کلی هم بخندم. در واقع سانسورهایی که در بچگی به خورد ما می دادند را تماشا می کردم.

در واقع به شش سبک سر ما را گول می مالیدند:

- اول آواز تیتراژها را سانسور و صرفاً از باند آهنگ استفاده می کردند. در مواردی که امکان جدا کردن باندها نبود کلاً از یک آهنگ دیگر استفاده می کردند.
-دوم نوشته های لاتین را از تیتراژ حذف می کردند (که خدایی ناکرده بچه ها فکر نکنند این کاتونها خارجی است!!!)
- سوم ماچ و بوسه و امثالهم را.
- چهارم دوست پسر و دوست دخترها را برادر و خواهر اعلام می کردند (شاهکارش که در سریال دو قلوها بود. اصلاً دو قلو نبودند. می توانم ثابت کنم)
- پنجم بازی کردن ورق / خوردن عرق (در مورد دکتر دیتون در لوسیمین که دائم الخمر بود٬ دکتری که قیم بلفی در لیلیبیت ها بود٬ عموی مارکوپولو!)
-  و بالاخره ملایم ترینش که اسمها را ایرانی می کردند.

در باره تعویض اسمها باید اعلام کنم در تحقیقات عمیقم! متوجه شدم اسم حنا دختری در مزرعه Katri بوده٬ اسم پسر شجاع Don Chuck و پدرش Don Aristotle بوده. اسم خانم کوچولو Lala و خرگوشه Mimi (ظاهراً بین این دوتا برای به دست آوردن عشق پسر شجاع رقابتی هم بوده که البته نتیجه اش معلوم است!) خرس مهربون هم Daigo نام داشته است. (پیدا کردن اسم شیپورچی به مسابقه گذاشته می شود!!!)

ابراهیم نبوی در کتاب ستون پنجم می فرماید: سانسور٬ پنهان کردن مسائل از کسانی است که آن چیزها را می دانند. من اضافه می کنم یا یک روزی می فهمند.