غنی سازی مورچه ها در زنگ تفریح

روزهای پنج شنبه و جمعه گذشته خیلی بیکار بودم. اینقدر بیکار که وسوسه شدم مثل خداوند متعال دنیایی بیافرینم. پس VisualStudio را برداشتم و این دنیا را آفریدم:

http://www.gmocomputer.com/ant/AntBehavior1.GIF

در این دنیا تعدادی مورچه (دایره های آبی) زندگی می کنند که وظیفه شان حرکت کردن در دنیا و برداشتن دانه (مربع های قهوه ای کوچک) است. این مورچه ها دانه را آنقدر با خودشان می برند تا به یک دانه دیگر برسند. بعد دانه خودشان را در همانجا زمین می گذارند.
دایره های سبز٬ همان مورچه هایی هستند که تازه دانه شان را زمین گذاشته اند و خوشحال و راضی٬ تا چند ثانیه دانه جدیدی بر نمی دارند٬‌ بعد دوباره آبی می شوند و دانه چینی را ادامه می دهند.
چنین دنیایی را بیولوژیستهایی که در باره هوش متوسط تحقیق می کنند به خوبی می شناسند. چنین مطالعاتی نشان می دهد حشرات نیاز به هوش چندانی ندارند٬ کافی است الگوریتم ابلهانه ای مثل آنچه که گفتم را اجرا کنند. خاتمه این الگوریتم تشکیل کلونی هایی پر از دانه (لانه مورچه) است. نتیجه برنامه من را هم می توانید در شکل زیر ببینید:

http://www.gmocomputer.com/ant/AntBehavior2.GIF

اما من یک کمی از بعد اقتصادی اجتماعی هم به این دنیا نگاه کردم و البته چیزهای هولناکی دستگیرم شد:

۱- کلونی های غنی تر٬ مرتباً غنی تر می شوند.
۲- کلونی های فقیر به سرعت از هم می پاشند. (فقیرها٬ فقیرتر و غنی ها غنی تر می شوند)
۳- کلونی های غنی٬ همسایه های ضعیفتر خود را می بلعند.
۴- دو کلونی غنی در کنار هم ترکیب می شوند و یک کلونی بسیار غنی تر و قوی تر را تشکیل می دهند.
۵- برخلاف آنچه در وهله اول به نظر می آید٬ دیوارها (مربع های زرد رنگ - شرایط اقلیمی مناسب) تاثیر چندانی در جذب دانه ها و تشکیل کلونی های غنی حول خود ندارند.
۶- اگر تعداد مورچه ها از دانه ها بسیار بیشتر باشد٬ هیچ وقت کلونی تشکیل نمی گردد‌ (دو تا بچه کافیه!)

شباهت بسیار این مدل با اقتصاد واقعی٬ واقعاً مرا به ترس انداخت، به حال مورچه ها دلم سوخت و Alt+F4 را زدم. راستی اگر قوانین حاکم بر اقتصاد را در یک سوپر کامپیوتر مدل کنیم٬ به چه نتایجی می رسیم؟

به امید روزی که خداوند متعال - هر چه سریعتر - کلیدهای Alt+F4 را بزند.