مفتخریم که: کلمات جستجو شده ایرانیان در موتورهای جستجو از نرگس به انوشه انصاری تغییر خواهند یافت.
مغروریم که: در عربستان زنان حق رانندگی ندارند، اما در ایران حق فضا نوردی دارند. هر دو کشور مسلمانند.
متعجبیم که: نه پول انوشه از ماست نه علمش را ما به او داده ایم نه در سفرش کوچکترین نقشی بازی کرده ایم. اما او را از آن خود می دانیم و افتخاراتش را به مجموعه افتخارات ایرانیان پیوند می زنیم.
مغمومیم که: به دلیل ندانم کاری های بعضی، پرچم ایران روی بازوی انوشه نیست.
مشکوکیم که: آیا اصلاْ آن پرچمی که بیست و سه کلمه عربی دارد، پرچم ایران است یا جای دیگر.
مطلعیم که: از سایت http://www.heavens-above.com می توان دید ایستگاه ISS در ۲۳ سپتامبر (شنبه آینده) در حوالی ساعت ۵ صبح به بعد روی ایران می رسد و قابل دیدن است. انوشه آنجاست. روی سر ما جا دارد.
مشکوکیم که: ان شاء الله نخستین تروریست (نه توریست) فضایی هم از بین ما خواهد بود؟
نتیجه گیری: ملتی که حب وطن ندارد،هیچ ندارد.