اما بعد...
به طرف گفتن : چند روزی پیدات نبود ، کجا بودی ؟ گفت : امام رضا طلبید ، یه سر رفتیم شمال !
ما هم جای همه دوستان خالی ، ایام بزرگداشت حافظ سعادتی دست داد رفتیم توس _ آرامگاه فردوسی و اخوان ثالث _ این بود که در بزرگداشت حافظ چیزی ننوشتیم . اما از اونجا که «ماهی رو هروقت از آب بگیری تازه است» :
بیستم مهرماه ، سالروز بزرگداشت حافظ شیرازی شاعر شیرین سخن پارسی ، خجسته بود !
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت با من راه نشین باده مستانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب تا سر زلف عروسان سخن شانه زدند
