...:
بعد از سال ها از دیدن دوباره ی متفاوت ترین فیلم چارلی چاپلین (موسیو وردو) مست می شی و کلی حرف توی ذهنت ردیف می کنی که بنویسی اما می بینی که تلفن قطع شده و نمی تونی به اینترنت وصل شی. یک هفته دویدن لازمه که بفهمی صاحبخونه تلفن اقساطی خریده و خوب نیازی ندیده که قسط ها را پرداخت کنه! تا خودتو راضی کنی که دوباره به کافی نت پناهنده بشی یک هفته ی دیگه گذشته ...
پیش نوشت:
تعطیلات ناگهانی آخر هفته هر چه که نداشت حداقل برای تلویزیون روزهای پرکاری بود. پخش حدود 27 فیلم از شبکه های مختلف [فیلم های خشم اژدها برای پانصدمین بار، گلادیاتور برای پنجاهمین بار و گنجینه برای پنجمین بار] قابل تقدیر است. پخش فیلم ایرانی "سی امین روز ماه" هم نشان داد که خدا را شکر، موج کپی برداری محض از فیلم های خارجی بدون ذکر منبع، همچنان ادامه دارد. در این بلبشوی آخر هفته، فیلم "اسرار حروف" [ژولیت بینوش، ریچارد گیر] که از سینما چهار پخش شد و "مزرعه من" [اگر اسمش را درست گفته باشم] اثر جیم شرایدان که از سینما یک پخش شد، ارزش دیدن را داشت.
میان نوشت:
فیلم تقاطع (ابوالحسن داوودی) از فیلم های قابل قبول این دوره بود. فیلمی که داستان خود را بر چند روایت مستقل بنا کرده که در نهایت به هم گره خورده و در هم دخیل می شوند. نوعی از روایت که قبلا در فیلم هایی مانند 21 گرم (خوزه گنزالس ایناریتو) و تصادف (پل هگیس) پیاده سازی شده بود.
در "تقاطع" روایت ها به خوبی جلو می روند و مخاطب را با خود درگیر می کنند. پرداخت درست و به موقع به تمام خط های داستانی، باعث شده فیلم دچار رخوت و سستی نشود و ریتم مناسبی داشته باشد. بازیگران در این فیلم -به خصوص بیژن امکانیان- بازی های خوبی ارائه می کنند [ری اکشن های امکانیان را به یاد بیاورید؛ در سکانس بیمارستان وقتی متوجه می شود که دخترش حامله است]. صحنه تصادف داخل فیلم هم بسیار خوب از کار درآمده [به جز گپی که بین تصادف و پرت شدن ماشین از تقاطع غیر هم سطح وجود دارد]. در مجموع فیلمی یکدست و کم اشتباه را شاهدیم؛ فیلمی که می توانست پایان تلخ تری داشته باشد و تماشاچی کمتری ...
پس نوشت:
اگر برنامه تلویزیون تغییری نکند، امشب ساعت 21:20 فیلم "کنترل" از سینما ماوراء (شبکه چهار) پخش خواهد شد. یک فیلم مالیخولیایی زیبا؛ ببینید و لذت ببرید.
کنترل را دیدم. مالی نبود. خط داستانی را طوری جلو می برد که به من احساس توهین دست می داد.
منظور تو می فهمم٬ باید قبلش توضیح می دادم. پرداختن به شخصیت دوم یه نفر به این صورت خیلی سطح پایینه [کافیه فیلم های مشابه رو دیده باشیم مثله یک ذهن زیبا (ران هاوارد)] اما چیزی که تو این فیلم خوب از کار در اومد و باعث شد منتقدها به طرفش جلب بشن (این فیلم نامزد ۲۰ جایزه و برنده ۱۷ جایزه از جشنواره های مختلف بود)٬ ترکیب ۵-۶ ژانر در کنار هم بود. کاری که فقط چند استاد تو سینما از پس اون براومدن ...
این هم لینک جوایز فیلم:
http://www.imdb.com/title/tt0373981/awards