یادداشتی بر یک یقین !

نوشتار پراکنده زیر یادداشتی هایی که در حاشیه متن چاپ شده ی مطلبی با عنوان "توهم آگاهانه ی روشنفکران سبز" در وبلاگ "مرا آفرید آنکه دوستم داشت" نگاشته شده است و پس بر پراکندگی و بی نظمی منطقی آن به دیده تلنگری ذهنی و فردی بنگرید. در صورت امکان با مطالعه متن ذکر شده می توانید مفهومی هم برای این نوشته پیدا کنید:

• در مقایسه جایگاه زنان در ایران قبل از اسلام و بعد ازاسلام ، می توان پادشاهی آذردخت و پوران دخت در بخش تاریخی شاهنامه فردوسی که براساس واقعیات تاریخی و مقایسه آن با حداقل 40-50 آیه اول سوره نساء در قران بازخورد داده می شود . قصدی بر برتری جویی نیست ، فقط می توان گفت که اوضاع حداقل بهتر نشده است.
• "چرا به آباء و اجداد خود اهانت می کنید ؟" جالب اینجا است در همین نوشته بر آزاد اندیشی و بیداری جعفر ابن ابیطالب از جاهلیت مهر تایید و تشویق زده می شود که رویگردانی از گذشتگان و اجداد است ، اما اینسوی بر ما خرده گرفته  می شود که آبا و اجدادمان توهین می کنیم ، چرا ؟ چون درباره رفتار و افکار پیشینیان-امان ، چه به درست و چه به غلط ، می اندیشیم و سعی در یافتن حقیقت ایم . آیا اگر آنان به راهی خطا رفته اند برای احترام آنان ، ما همچنان باید در آن غوطه ور باشیم و تلاشی برای یافتن درست و نادرست نداشته باشیم ؟ آیا اینگون نیست که آنان در زمان خود می اندیشیده اند و ما در زمان خویش ؟ تعصب به عقاید ، گرچه درست به نظر آیند و یا شاید اینکه نادرست باشند بزرگترین مانع رشد و بالنده گی جامعه است و تردید بر آن نیز بی احترامی و توهین به دارنده گانش نیست.
• حرف رنسانس پیش آمد و نقش و جایگاه علم در تمدن ایرانی و اسلامی . سوالی که باقی می ماند که چرا (حداقل برای من ) ، در شبه جزیره عربستان که مهد زایش و گسترش اسلام بوده و قرآن به زبان مردم آنجا ، دانشمند و متفکر و اندیشمند به نامی نیست و همه بزرگان تمدن اسلامی را ایرانی ها و مصری های قدیم که اصالتا عرب نبوده اند ، تشکیل می دهند. یا از آن سمت چرا علمای اسلامی افرادی چون ابن سینا و خیام را به خاطر عقایدشان ،  تکفیر و سرزنش کرده اند و می کنند ؟
• با زبان عربی مشکل دارید ؟ باید گفت آری . تا وقتی که زبان پارسی هست چرا عربی ، انگلیسی ، فرانسوی و یا هر زبان دیگری . ما از این سرزمین ایم و تمدن و تاریخ و زبان خودمان را داریم ، حال می خواهد هر مذهبی داشته باشیم.
• طنز تاریخ این است که آن هنگام که مسیحیان غربی رو به دانش و فلسفه آورند و آنرا از سویی و هر راهی جمع آوری کردند ، مسلمان و شرقیان ، این دارنده گان فلسفه و تفکر و دانش به لاک خود فرو رفتند و رو به جزمی اندیشی و خودبینی آوردند و دیگران و افکار و عقایدشان را به چیزی نگرفتند و نیاموختند و غرق شدند.

و اما جنبش سبز ، برای هر تغییری حرکتی لازم است و شاید این همان حرکت برای تغییر است . تغییر  نظام فکری و سیاسی حاکم بر سرنوشت جامعه ، نه مبارزه برای نابودی احیانا اسلام و دین و افکار مذهبی مردم (که این خود مبحثی دیگر است). این جنبش با همه سرفرازی ها و کاستی ها نقطه آسیبی اساسی دارد و آن انقلاب است . سوق داده شدن آن بسوی انقلاب (اگر ممکن شود) ، بلافاصله پس از وقوع ایجاد فضایی ولنگار در اندیشه و رفتار و بی قید و شرط همراه تندرویی ها و کجرویی ها فراوان و سوء استفاده ها و سوء تعبیرها ی بسیار و اعدام ها و کشتارها و تسویه حسابهای شخصی می شود (سرنوشت اکثر انقلاب ها) که پس از مدتی نه چندان طولانی خود سبب استبداد و قیدهای وابستگی فراوان و آزادی های سلب شده می شود.
تکیه گاه این جنبش اگر سوی یادگیری و آموزش فرهنگ آزادی و تحمل باشد ، هرچند سالهای بیشتری به درازا بکشد ، ثمره ی بادوام تر و بهتری خواهد داشت که همانا آزادی و استقلال واقعی است . راهکار اصلی در این راه عدم خشونت گاندی است هرچند آفت ها و مشکلات بسیاری پیشروی خواهد بود زیرا که ما گاندی نیستیم و تا گاندی شدن (یا چیزی شبیه آن) هم راه دراز است . هرچند که گاندی هم از ابتدا گاندی نبود ، بعدها گاندی شد.

---

پانوشت :

1. متاسفانه چندان تاریخ خوان نبوده و نیستم و اگر دوستان نظارت تکمیلی یا منتقدانه دارند موجب خرسندی و آگاهی است.
2. شخصا هیچ خصومتی با اسلام و ادیان دیگر ندارم هرچند هم اعتقادی به آنها به عنوان مذهب برای خودم ندارم .
3. در مورد قضیه بد و بدتر هم باید ایستاد و راه درست را یافت و نه صرفا یکی را انتخاب کرد که گاهی از راه بدتر می توان به دروازه راه درست رسید.