فجر !
از زمزمه دلتنگیم ، از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی ، نه تاب سخن داریم
هنگامه حیرانی است ، خود را به که بسپاریم
تشویش هزار آیا ، وسواس هزار اما
کوریم و نمی بینیم ، ورنه همه بیماریم
دوران شکوه باغ ، از خاطرمان رفته‌است
امروز که صف درصف ، خشکیده و بی‌باریم
دردا که هدر دادیم ، آن ذات گرامی را
تیغیم و نمی‌بریم ؛ ابریــم و نمی‌باریم
ما خویش ندانستیم ، بیداریمان از خواب
گفتند که بیدارید ؛ گفتیم که بیداریم
من راه تو را بسته ، تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست ، وقتی همه دیواریم
حسین منزوی
جوانمردی
مردی به ابراهیم ادهم رسید ،از وی پرسید: ای ابراهیم ! چون می کنی در کار معاش ؟
ابراهیم ادهم پاسخش داد : اگر چیزی رسد شکر کنم و اگر نرسد صبر کنم.
آن مرد ابراهیم را گفت : سگان بلخ نیز همین کنند ، که چون چیزی باشد مراعات کنند و دم جنبانند و اگر نباشد صبر کنند!
ابراهیم ادهم مرد را پرسید : پس شما چگونه کنید؟
آن مرد گفت : اگر ما را چیزی رسد ایثار کنیم ، و اگر نرسد شکر کنیم.
تذکرة الاولیاء
قربانت
...و آنگاه ابراهیم فرزندش را به قربانگاه آورد و تیغ بر گلوی او نهاد ،
ناگاه ندا آمد که :
« ای ابراهیم ! تو در مقابل دوربین مخفی هستی. »
شوخی بود؛ به کسی برنخوره! واقعا گذشتن از فرزند در راه "او" خیلی مردی میخواد.
ای بابا چی میگم؟ شما که پدر نیستید بفهمید.
برئت الی الله
در حاشیه حضور او در آنجا :
با قرار گرفتن او در پشت تریبون ، دانشجویان ، وی را هو کرده اند که او در واکنش ، دانشجویان را به آمریکایی بودن و گرفتن پول از بیگانگان ، متهم کرده 
؛ اما گفته است که همه آنها را دوست دارد و با آنها مهرورزی خواهد کرد.
وی همچنین دانشجویان را به بی حیا بودن متهم کرده است.
و سپس اافزوده است که دانشجونماها را گوشمالی خواهد داد.
خدا به دور: یک آدم ارزشی ، افراد بی حیائی را که از بیگانگان پول گرفته و جاسوسی می کنند ، دوست دارد!!! و به آنها مهر می ورزد !!! 
آذر 85 ؛ سرمای ناجوانمردانه
شاید اگر قرار باشد تعرض به حریم دانشجو و دانشگاه ، ملاکی برای انتخاب روز دانشجو باشد، بتوان روزهای بسیاری را در سال به نام روز دانشجو انتخاب کرد. نمیدانم حافظه دانشجویان امروز ، تعریفی از 18 تیر 1378 دارد یا نه ؟ روزی که سینه چاکان ولایت ساختگی ، چون درندگانی بر حریم علم و اندیشه تاختند و کشتند و سوختند و بردند و به نام حسین و زهرا چه ها که نکردند. یا نمیدانم چندم شهریور 1384 ، روزی که یک غیر دانشگاهی ( بخوانید آخوند... ) را به ریاست داشگاه تهران برگزیدند ، یا شهریور و مهر امسال که برگزیدگان کنکور ارشد را به « ستاره های منع تحصیل » مزین کردند. یا همین روزها که اساتید دگراندیش را از دانشگاهها تصفیه کرده و نام آنرا « انقلاب فرهنگی دوم » گذاشته اند. متاسفم . کام ملت عافیت طلب تلخ میشود. بگذارید که فراموش کنیم .