عشق !؟
بر تن برهنه بی شرمت
ناقوس صدای عطشی می زند جرس
استاده بر بلندای لجاجت
نستوه
پر شکوه
پر هوس ...
بکارت عریانی ٬ تن روئینه ای ست
که بر بالینش ٬ تپش هرزه هر دستی را
سرخی گونه ات ٬ فریب حیاست
من در شمارگان کدام اولینم ؟
- دوشیزه بی دریغ معصوم من ! -
امروز در آغوش کدام اولین بر شمارگان من اضافه می کنی ؟
که هنوز ...
کفن بستر بی شرمیت را ترنمی تازه است ...
کیش مرده پرستی
فکر زدودنت اینک فسانه است
این تار و پود تو در دل نشانه است
اینک هجای محکم عشقی میان غم
در های و هوی ممتد این تن ٬ روانه است
وین شاخه های خشک و تکیده پس از بهار
مجروح رویش برگ از جوانه است
من ساده ساده شکستم ولی چه سخت
ریشه زدم ٬ که تبر با زمانه است
باید دوید و دل از آسمان گرفت
کاین کیش مرده پرستی بهانه است
هر موج سرکش دریای لاجورد
مرگش به ساحل امن و کناره است
باید به پای تو تن ها به باد داد
تنها تویی که دمت جاودانه است
ورودیه
فکر می کنم به عنوان افتتاحیه٬ یه کم تند باشه ولی هر کی مشکل داشت می تونه به جای ردیف غزل کلمه [بَد] رو بذاره ...
لعنت به زندگی و به این روزگار گُه
لعنت به لحظه لحظهء این انتظار گُه
در لابه لای نحسی پاییز گم شدیم
در انزوای تلخ زمستان٬ بهار ...
یک حقه بود سیب و بهشت و گناه و عشق
یک نئشهء خیالی پروردگار ...
اصلا کسی نبود٬ خدا هم نشست و ساخت
یک مشت وحشی و ایل و تبار ...
دلخوش که آدمیم و خدا هم کنار ماست
لعنت به هر چه فکر ... و افتخار ...
با زندگی به آخر خط می رسیم و بعد
باید همه پیاده شویم از قطار ...
لعنت به زندگی و به این روزگار ...
لعنت به کل این غزل و ابتکار ...
یک طرح
یک طرح از خانم رها طباطبایی٬ به نام «دو هفته تاخیر» البته اسمش خیلی مهم است!
بالاخره
دردی در دلش پیچید و پایین آمد.
لباسش را پایین کشید و نگاه کرد.
سرخی خون را که دید، قلبش آرام گرفت.
زیر لب زمزمه کرد: این بار هم به خیر گذشت.
مادر برای شام صدایش کرد.
باغ خیال !
به آن نگاه معصوم ات ایمان آورده ام ... به آن دو چشمان سیاه دل سوخته ات ... روح آسمانی ات هرگاه ... از باغ خیال ما گذشت ... لرزش لبانم ... زمزمه محبت تو بود ... چشمه جاری چشمانم ... به دریای پاکی و صداقتت پیوست.بی تو !
بی تو لبخندهای لبم گریه می کنند
بی تو ، آرزوهایم
پرسه می زنند :
اندوه شب را
بی تو دست افشانی می کنم .
پیش چشمت ، اشک را مروارید می کنم .