توبه ! (داستان کوتاه)
گناهکاری توبه کرد . برای اینکه به عهد خود وفادار باشد ، قسم خورد هر بار که گناهش را تکرار کرد ، تکه ای از بدنش را قطع کند .فردای آن روز پلیس بدن بی سرش را پیدا کرد.
روز مبادا
وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونان که بایدند
نه باید ها...
مثل همیشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض می خورم
عمری است
لبخند های لاغر خود را
در دل ذخیره می کنم :
باشد برای روز مبادا !
اما
در صفحه های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هر چه باشد
روزی شبیه دیروز
روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می داند ؟
شاید
امروز نیز روز مبادا باشد !
* * *
وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونانکه بایدند
نه باید ها...
روز مبادا است !
این شعر قیصر امین پور رو به امین متین مقدم تقدیم میکنم.البته بقیه هم می تونن نظرشونو در مورد این شعر بنویسن ؛ من که خیلی خوشم اومد ازش
گزارش یک حادثه !
"سلیا همه اش تقصیر توست
. جنازه ی مرا می بینی که توی استخر غوطه می خورد. بدرود. اومبرتو "سلیا تلوتلو خوران و یادداشت در مشت بیرون آمد و مرا دید، آه دمر توی استخرّ غوطه می خوردم، درست مثل مگسی که در ظرف ژله گیر افتاده . وقتی توی آب شیرجه رفت تا مرا نجات دهد و یادش آمد شنا بلند نیست، بیرون آمدم. متهم ٣٣٨۴١٢
" تام فورد"
* قابل توجه صدا و سیما برای رمضان سال آینده یه سریال توپ از این طرح می توانند بسازند چون هم عاشقانه است ، هم پلیسی،هم درام ، هم احساس پشیمانی ته اش هست. چیز توپی میشه فقط می بایست سر شلینگ آب رو توش بگیرن.
*جای همه دوستان مشهد خالی ...
اما بعد...
به طرف گفتن : چند روزی پیدات نبود ، کجا بودی ؟ گفت : امام رضا طلبید ، یه سر رفتیم شمال !
ما هم جای همه دوستان خالی ، ایام بزرگداشت حافظ سعادتی دست داد رفتیم توس _ آرامگاه فردوسی و اخوان ثالث _ این بود که در بزرگداشت حافظ چیزی ننوشتیم . اما از اونجا که «ماهی رو هروقت از آب بگیری تازه است» :
بیستم مهرماه ، سالروز بزرگداشت حافظ شیرازی شاعر شیرین سخن پارسی ، خجسته بود !
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت با من راه نشین باده مستانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب تا سر زلف عروسان سخن شانه زدند
روز شعر و ادب فارسی
بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
***********
اینکه چرا روز درگذشت زنده یاد شهریار به عنوان روز شعر و ادب فارسی نامگذاری شده ، اصلا ربطی به انجام امور توسط افراد غیر متخصص نداره . میگید نه ، به لینک زیر سر بزنید :
http://www.isna.ir/Main/NewsView.aspx?ID=News-787678&Lang=P